 |
 |
2005'in Şubat ayında 55. Berlinale'nin Forum Bölümü'nde Dünya Prömiyeri yapılan ikinci filmim Meleğin Düşüşü için Berlin'de iken Forum bölümünde bazı yönetmenlerin kendi taşralarına bakışları bana yeni bir ufuk açtı.
Ülkeme döndükten kısa bir süre sonra Anadolu taşrası hakkında yazmaya koyuldum ve yazdığım küçük hikayeler, bir üçleme doğurdu. Adları sırasıyla 'Bal', 'Süt' ve 'Yumurta' olan üç uzun metrajlı film projesinden oluşan üçlemenin çekimlerine son hikaye olan 'Yumurta' ile başlamayı hedefliyorum.. Ki gösterimler de 'Yumurta', 'Süt' ve 'Bal' olarak geriye doğru programlanacak.
Sinematografik anlamda uzun soluklu bir geriye dönüş (Flash Back)'den bahsediyorum,.. Dünya taşrasının globalleşen çehresi ve görüntüsünden otantik olana doğru bir iç yolculuk da diyebiliriz buna. Uygarlığın körelttiği zaman duygusunu az da olsa hala bizim taşrada hissedebilmek mümkün.
Bu aynı zamanda bir anne-oğul ilişkisinin son günlerinden (annenin ölümü Yumurta) ilk günlerine (oğlun doğumu, Bal) uzanan arkeolojik bir kazı çalışması olacak. Geçip giden zamanın ağırlığını ve acısını ancak bu şekilde anlatabileceğimi umuyorum ki böylece herkesi kendi zamanı hakkında düşünmeye ve hatırlamaya davet edebileyim. Ne de olsa hepimizin annesi var ve her şey belki de onunla geçirdiğimiz ve artık geçiremeyeceğimiz zamanlarda saklı.
Filmlerimde ağırlığı hikayeden, yani senaryodan yana kullanmadığımı belirtmek isterim. Sinemanın ham maddesinin zaman olduğuna inanıyorum. Yalın, konuşmayan görsel ve işitsel ayrıntılarla biçimlendirilmiş, ve her solukta geçmekte olan zamanı hatırlatmaya çalışan bir ifade yolu benimki.
Yusuf Üçlemesi'nde de "Meleğin Düşüşü'nde olduğu gibi gerçek mekanlarda çalışacağım.
Semih Kaplanoğlu